terça-feira, 4 de setembro de 2012

DÚVIDAS 3

Amanheceu diferente.
Ela observava,
Com atenção,
O curioso caminho
Que se formava sob seus pés
À medida que andava.
A cada passo percebia
A intrigante chave,
Que levava sempre no pescoço,
Aquecer.
Ele, ao contrário, não conseguia se mover.
A porta, desenhada no vazio,
Parecia exercer uma atração incomum sobre seu corpo.
Toda vez que tentava se afastar
Retornava ao ponto de partida junto à soleira,
Que de um momento para o outro,
Começou a brilhar.

6 comentários:

Breve Leonardo disse...


[como uma sombra,

uma pele primeira, maior
que se ver, se sente.]

um imenso abraço, Gisa

Leonardo B.

ANTONIO CAMPILLO disse...

Gisa, continúa el misterio avanzando por este camino que se va haciendo al andar.
Ahora la decidida es la amante mientras el hombre teme al vacío que existe tras la misteriosa puerta.
¿Qué nos deparará el futuro inmediato? El las próximas publicaciones comprenderemos su secreto.

Un fuerte abrazo, querida Gisa.

Sonhadora (Rosa Maria) disse...

Minha querida

Como sempre os teus poemas falam sempre de sentimentos profundos.
Agradeço também as palavras de apoio que me deixas-te.

Um beijinho com carinho
Sonhadora

Anônimo disse...

Adoro os teus posts! Poesia cheia de enigmas! Poesia cheia de luz e calor! Adorei! És formidável!
Beijinhos poéticos, amiga querida!

Patricia P. Galis disse...

Talvez a felicidade esteja ali basta pegar a chave e abrir a porta.

Ricardo Miñana disse...

Hola Gisa, un placer leer tus interesantes letras.
que tengas un buen día.
un abrazo.